Bericht van Hanneke - 14

1 december 2015 - Pokhara, Nepal

Beste mensen,

Op school hebben we de week afgesloten met een Quiz contest voor klas 5, 6 en 7. Een quiz in het Engels met vragen over science en aardrijkskunde. Drie teams en een jury. Een happening in de tuin van de school. Als beloning voor de prestaties kregen de winnaars een schrift en pen. En voor de andere kinderen en teachers iets lekkers. Iedereen tevreden naar huis. Minder leuk is dat de kinderen fysiek worden gestraft. Regelmatig worden ze gecontroleerd op schone handen en nagels. Is diit niet geval, dat krijgen ze een 2 tikken met een stok. Non-verbaal laat ik mijn afkeuring blijken en dat zien de teachers ook wel. Mijn suggestie om dan gezamenlijk mer deze kinderen de handen te wassen wordt afgewimpeld . Het hoofd van de school geeft aan dat het de verantwoording van de ouders is.  Maar de meeste kinderen hebben geen ouders en anders zijn er wel andere belangrijke zaken. Mijn ''doel' is dat ik de kinderen Engelse les geef op een goede, leuke en actieve manier, waarbij ze meer betrokken worden bij de lessen. En ook de teachers helpen bij een andere opbouw van een les, ze vragen hier zelf om. Ik vind het  fijn om ze te ondersteunen en ze zijn happy met mij.

De school is intensief en ook het gezin vraagt aandacht. Ze zijn heel aardig, behulpzaam en houden veel rekening met mij. Wat ik al eerder schreef, wel geldzorgen en de opvoeding van de kinderen, er is geen ouderlijk gezag. Opvallend  hier in Nepal is dat de  ouders / volwassenen weinig of niet met de kinderen optrekken of iets ondernemen. Het is goed dat mijn vrije dag een dag voor mijzelf is. Ben op stap geweest naar de lakeside van pokhara , hier is het minder hectisch, je ziet meer buitenlanders en op een terras aan het meer cappuccino drinken.

Voor het eerst in mijn leven heb ik gestaakt! Afgelopen zondag werd er gestaakt vanwege de steeds slechtere leefomstandigheden De brandstofcrisis, steeds hogere prijzen van levensmiddelen, voor de meeste mensen is het touwtjes aan elkaar knopen. Het is een protest tegen de regering, die niet optreedt en nog steeds in onderhandeling is met India. Winkeliers, kantoorpersoneel, onderwijspersoneel, bus buschauffeurs staakten. Voor mij  dan toch een ' vrije zondag'. Staken in Nepal betekent ook dat er geen auto's mogen rijden, alleen met de fiets of lopen. Het deed me herinneren aan de autoloze zondag in de jaren zeventig. Overal op straat spelende kinderen. Zo leuk dat ik heel veel reacties van jullie ontvang!!  Voor degene die zaterdag Sinterklaas vieren, veel plezier. Met de familie ga ik een uitstapje maken. Namaste, Hanna (Hanneke vinden de mensen hier een moeilijke naam om uit te spreken)

Foto’s

3 Reacties

  1. Willem:
    1 december 2015
    Lieve Hanneke,

    Is het onderwijs een nieuwe kans? Jij voor de klas? Tja en wat dat straffen betreft, daar zie je de cultuurverschillen net als het niet echt op stap gaan met kinderen. Jammer dat de leerkrachten niet openstaan voor jouw oplossing om gezamenlijk de handen te wassen. Maar goed dan heb je gestaakt. Geweldig! Dit is iets wat je vanuit de bankencultuur niet kent. Ben je hier in te huren als stakingsleider? Al met al prachtig deze verhalen en foto's. Geniet er maar van.

    Kus, Willem
  2. Mia Korse:
    1 december 2015
    lieve Hanneke,

    Wat leuk om weer een verhaal te lezen van je. Ook de foto's zijn weer heel apart. Ik zie jou wel als een lieve juf voor de klas. Ik kan me voorstellen dat het op deze manier straffen van kinderen niet prettig is om te zien. Pas je wel een beetje op jezelf daar? Heel veel plezier nog daar. Groetjes en een knuffel, Mia
  3. Thomas Tierolff:
    2 december 2015
    Lieve Hanneke,

    Fysieke straffen zijn inderdaad 'normaal' in Nepal. Al bij het lezen van dat stukje ervaar ik plaatsvervangende pijn. Wat fijn dat je jouw afkeuring laat blijken en met een suggestie komt. Want wij kunnen van de Nepalezen leren, maar zij ook van ons nietwaar :).

    Liefs en ik blijf je volgen vanuit een regenachtig Rotterdam,
    Thomas