Bericht van Hanneke - 13

25 november 2015 - Pokhara, Nepal

Beste allemaal!

Tapaai laai kasto cha?   Hoe gaat het met jullie? Afgelopen zondag, de eerste dag van de week, weer aan het 'werk'. Dat was vreemd, 1 dag weekend. Mijn lesrooster is uitgebreid. ik raak gewend aan zeer flexibel zijn en improviseren. Het komt voor dat het hoofd van de school opeens weg moet en mij vraagt de les over te nemen, bijvoorbeeld klas 7 voor het vak science. Het vak wordt gegeven in het nepali, ik spreek de taal niet, dus spreken we Engels. Vraagt een snelle aanpassing, wat ga ik doen? Ik voel me welkom in de school  en de teachers en kinderen zijn erg aardig. Zij leren mij ook Nepalese woorden, we hebben dan veel,plezier. Wat ik al eerder schreef de middelen zijn zeer beperkt. De kinderen hebben een lesboek, schrift en pen, dat is alles. In de lessen worden voornamelijk teksten voorgelezen en de kinderen herhalen de tekst of schrijven woorden over van het bord. Het niveau Engels is zeker voor verbetering vatbaar. Sport en creatieve vakken komen niet in het lesrooster voor. Dit probeer ik in te passen; de winkel van de  stationery en schoolspullen heeft een goede klant aan mij. Vandaag heb ik kennis gemaakt met een van de commissieleden van de school. De commissie wil graag de school upgraden naar nivo 8 en 9. Een voorstel met goede motivatie is nodig. Upgrading is echt nodig. De kinderen  komen uitt kansarme gezinnen, wonen in  de suburbs van pokhara en de ouders hebben weinig geld of geen werk. Ik woon en werk nu in een buitenwijk van pokhara, genaamd hosipital chowk, In deze wijk zijn 4 ziekenhuizen voor mensen en 2 voor dieren. Op elke hoek van de straat tref je wel een paar apotheekjes aan. In het gezin van Rekha en Dipak draai ik aardig  mee. Ben  nu gewend aan het dagelijks ritme. Na de vakantie is iedereen  weer naar school en werk. De kinderen vertrekken om 8 uur met de bus. Zij gaan naar een privé school buiten de stad ( een uur reizen) vanwege beter onderwijs. Maar ook een hoog bedrag aan schoolgeld.  Betekent dat om 6 uur al met de voorbereidingen van het ontbijt moet worden begonnen. Het ontbijt is een warme maaltijd, bijvoorbeeld pizza, deeg bereiden,  groenten snijden etc en dan bakken op het houtvuur ivm uitvallen elektriciteit . Koken bij kaarslicht kan romantisch zijn; echter als de brandende kaars in de pan valt, kun je opnieuw beginnen. Het leven is echt niet makkelijk. De kraan in de keuken is half afgebroken en lekt. Een nieuwe  is echt noodzakelijk. Met Rekha  heb ik een kraan  gekocht en de loodgieter heeft  'm geïnstalleerd. Iedereen blij, iIk ook !!!!. De kosten zijn n half maandsalaris., Voor de huishoudens begint het gas om te koken nu ook op te raken. In de straten zie je 'gas linea'' , mensen staan dagen  met hun lege tank te wachten, want misschien is er overmorgen weer gas beschikbaar. Het vervelende is dan wel, dat het vooraf niet duidelijk is waar. Afgelopen nacht ging het gerucht, dat er gas was aangeleverd in de stad. Maar in welke wijk, welke straat? De mensen in rep en roer. Het was n zeer onrustige nacht....Namaste! Hanneke

Foto’s

10 Reacties

  1. Thomas Tierolff:
    25 november 2015
    Geweldig om te lezen Hanneke, veel plezier daar! :)
  2. Mia Korse:
    25 november 2015
    war een ervaringen doe je daar op. Geweldig om te lezen. Heb het goed daar. liefs, Mia
  3. Marian Wijnakker:
    25 november 2015
    voel mij weer even terug na je verhaal te hebben gelezen, leef met je mee, veel plezier daar met de kinderen
  4. Fokkelien:
    26 november 2015
    Wat mooi Hanneke! Veel plezier en geniet!
  5. Nicole:
    26 november 2015
    Super leuk om te lezen, wat een bijzondere ervaringen, een echte belevenis. Bijzonder om zo mee te draaien in 'hun' wereld, te ervaren te voelen hoe ze leven.
    Namaste!
  6. Candy:
    26 november 2015
    Dan sta je er toch weer even bij stil wat een luxe het eigenlijk is, dat er bij ons gewoon water uit de (niet kapotte) kraan komt en dat er 'gewoon' gas uit het fornuis komt, geen kaars boven de pan, etc. xxx Candy
  7. Emmy:
    26 november 2015
    Leuk om je verhalen te lezen. Kijk er elke keer naar uit.
    Veel plezier.
  8. Jeanine:
    27 november 2015
    Hoi Hanneke, je bent al aardig ingeburgerd in het leven daar zo te lezen. Wat voor rijke landen zo vanzelf sprekend is , is daar wel even anders .maar wat een rijkdom dat je dat allemaal mee mag maken. Geniet er nog van en ik kijk uit naar je volgende bericht. Groetjes jeanine
  9. Erna:
    27 november 2015
    hoi hanneke
    ik heb nu eens al je reisverhalen achter elkaar gelezen. dat maakt het ook indrukwekkend. en je vrijwilligerswerk laat weer een heel andere kant zien, spannend en verrijkend.
    en mooie foto's natuurlijk.

    hartelijke groet, erna
  10. Karin & Peter:
    29 november 2015
    Mooi om je verhalen te lezen. Ik denk dat je op alle fronten weer één van de eerste toeristen bent in Nepal. Ik las nog een stukje waarin Nepal-kenners werd gevraagd hoe je het land het beste kan helpen na de aardbeving. Hun antwoord: 'Door er heen te gaan'. Dat heb jij gedaan!
    Door je vrijwilligerswerk op school en wonen bij het gezin van Rehka leer je het land natuurlijk nog veel beter kennen.
    Ik vind het zeer bijzonder dat je als vrijwilliger ineens in alle vakken les moet geven in het Engels? Komt je pedagogische achtergrond goed van pas. Mooi te horen dat je er zo flexibel mee om gaat.
    Nog 3 hele mooie weken.
    Liefs, Peter