Bericht van Hanneke - 16

Beste allemaal, al een beetje afscheid nemen, maar nog niet helemaal van Nepal. Dinsdag was mijn afscheid op de school. De dagen er voor werd ik al overstelpt met bloemetjes, liefdesbrieven, dat ik de beste en leukste teacher ben. Ook van de kinderen die doorgaans geen zin hadden om te luisteren of huiswerk te maken. De laatste dag natuurlijk geen les en spelletjes. Een farewellparty werd georganiseerd: nog  meer bloemen, blessings en tika's. Een tika is een Hindoeïstisch religieus symbool: een stip van rood poeder als zegen op je voorhoofd. Ik kreeg zoveel tika's, dat mijn hele gezicht rood was gekleurd. Ik werd omhangen met heel veel mala's, kettingen van bloemen. En een heus certificaat dat ik als vrijwilliger op de Saraswati Lower Secondary School heb gewerkt.  Een mooi  en emotioneel afscheid van de kinderen en teachers. Ik ga ze missen! Ook een  vertegenwoordiger van het schoolcomite was aanwezig. Op de valreep overhandigde hij mij n projectvoorstel en het verzoek deze te reviewen met commentaar. Het voorstel aan de (gemeentelijke) overheid  is  de school  te upgraden naar een een achtste en negende klas. En tegelijkertijd een plan om de sociale situatie van de kinderen nader te onderzoeken. Wat zijn de oorzaken en oplossingen om de gezinnen en kinderen uit hun slechte sociale economische omstandigheden  te halen, zodat de kinderen kansen krijgen om zich te ontwikkelen. Het  team van leerkrachten zou dit moeten gaan oppakken en uitvoeren. Met mijn achtergrond als sociaal pedagoog denk ik dat  dit een enorme uitdaging zal zijn. Primaire activiteit van de teachers is les geven. Zij geven zelf al aan dat het moeilijk is  actief en creatief met de kinderen te werken. Mijn tips en uitprobeersels zijn enthousiast ontvangen! Als ik terug ben ga ik aan aan de vrijwilligersorganisatie Voluntary Society Nepal mijn bevindingen terug rapporteren. Wellicht kunnen zij inhoudelijk en financieel verder ondersteunen. Zij zijn op de hoogte van de Nepalese regel- en wetgeving, bureaucratie etc. Maar Interessant en leuk dat ik mogelijk nog kan helpen. Donderdag avond afscheid van het gastgezin. Al een paar dagen was de stemming bedrukt. Ik had een soort van pakjesavond georganiseerd en dat viel goed in de smaak met leuke en 'nuttige' cadeautjes zoals een solarlamp, voor wanneer er geen elektra is tijdens het koken en eten. Het verblijf in het gastgezin is ook een geweldige ervaring geweest om midden in het leven van een Nepalees gezin te mogen zijn en hoorde ik bij de familie.  Het wordt bijna een mantra: voor ons zijn de dagelijkse zaken vanzelfsprekend, in Nepal niet. De leefomstandigheden in dit gezin zijn niet makkelijk.  Beperkte elektriciteit, elke dag water oppompen uit het centrale watersysteem naar enorme reservoirs op het dak, geen warm water, geen verwarming in huis,  . Vrijdagmorgen werd ik door Rekha en Dipak naar de bus gebracht voor de terugreis naar Kathmandu. Ik logeer weer in het Vajra Hotel, een fijne thuiskomst in Kathmandu. Nog een paar dagen kuieren en de laatste beelden   opsnuiven. Het is wel erg koud hier, Kathmandu ligt op 1200 meter.