Bericht van Hanneke - 9

Beste allemaal,

Na 11 dagen ben ik weer terug van een waanzinnig avontuur in de Himalaya., Met Marianne (reisgenoot), Phula ( gids) en Kaji (drager) was de trekking een geweldige ervaring. We zijn getrokken door het langtang reservaat. De Himalaya,, een onwijs groot gebergte, waar je niets over te zeggen hebt, afwisseling van glooiende hellingen met terrassen met rijst, koren, en andere landbouw, rotsen, , afgronden, jungle, heilige plaatsen, dreigende wolken, hitte en nog veel meer. Voor. IMarianne en ik waren pioniers. Na de aardbeving zijn er eigenlijk geen toeristen meer geweest. De natuurramp heeft zijn sporen achtergelaten, de natuur is van slag, maar vooral kn de dorpen. Dat was een schok. De eerste dag al het gevoel, er klopt iets niet met de huizen, bleek dat de huizen op instorten stonden, of al totaal verwoest waren. We hebben letterlijk over de puinhopen gelopen.......De bewoners hebben hard gewerkt om weer een redelijk onderkomen te hebben, muren en daken van houten planken en golfplaten; in de dorpjes hoorde je overal getimmer en gezaag om weer te bouwen en het leven van alledag op te pakken. En dat gebeurt samen met de community, bewoners van het dorp, met de familie, waarin iedereen zijn taak heeft, de ,kinderen, de ouderen. Mooi om deze saamhorigheid en het samen dragen te zien en ook te ervaren. We werden welkom geheten en iedere dag weer opgenomen in de familie waar we overnachtten. Ik heb met veel mensen gesproken, ze vertelden hun persoonlijke verhalen, de schok van de aardbeving en weer proberen het leven weer op te pakken. Toerisme is een belangrijke bron van inkomen, en dat is er nu niet meer.. In de Himalaya wonen de mensen van de sherpa- stam en zijn Tibetaans boedhistisch. Phula, de gids is ook van de sherpa stam, kent het gebied goed en heeft overal zijn contacten. Vanzelfsprekend aten we mee met de familie in de keuken, meehelopen met bonen doppen, wassen, helpen met koken. Zo  bijzonder !!!! de voorzieningen voor  de toeristen zijn  verdwenen of minimaal. We hebben misschien 10 toeristen ontmoet. Onderdak in snel gebouwde hutjes van hout en golfplaat of in een tent. De scholen moeten ook al hun inspanningen verrichten dat er weer onderwijs gegeven kan worden; middelen van de overheid zijn minimaal en voornamelijk op basis van charitas, en is er een tekort aan onderwijzers en vrijwilligers. Uiteindelijk hebben we halverwege besloten de pelgrimsroute niet te volgen, maar te kiezen voor optie 2 door het Helambu district. Reden hiervoor waren de slechte weersomstandigheden, op 2500 meter al regen en Sneeuw. En sommige stuken van de trail waren verdwenen door de aardbeving en moest een alternatief gevonden worden. Op basis van voetstappen en sporen van beren lukte dit, maar de sneeuw maakte dit moeilijk. De weersvoorspellingen waren niet gunstig. Ons hoogste punt wat we bereikt hebben was 3610m op de thiirapata pas!  Ik heb wat last gehad van milde hoogteziekte, geen eetlust, misselijk, eten was wel belangrijk; zodra we gingen dalen, was het oké.